Val Thorens is een dorp dat is gelegen op 2.300 meter, met het hoogste punt op maar liefst 3.200 meter. Het dorp ligt boven de boomgrens, zodat je wordt beloond met prachtige panoramische vergezichten over de Alpen. Er zijn verschillende offpiste routes met adembenemende uitzichten, waaronder op de Mont Blanc, het hoogste punt van de Alpen. Mijn favoriete tours zijn: Lac du Loup via Cime de Caron, Vallon des Yvoses via la Masse en Orelle Couloir Guillon. Vanuit hier kun je eindeloos afdalen door Les Trois Vallées, een enorm gebied met 600 kilometer aan skigenot dat zich uitstrekt tot aan Les Menuires, Meribel en Courchevel.
In de vroege ochtend, wanneer het dorp nog in diepe rust verkeert, wagen Renzo (mijn vriend en fotograaf), Max (een vriend van mij die als gids werkt in het gebied) en ik ons aan een freeride tour. De lichten van de chalets zijn gedimd en de gondels hangen nog stil aan hun kabels. Deze momenten van kalmte zijn mijn favoriete momenten. De wereld lijkt even te vertragen als je enkel het gefluit van vogels hoort.
We hebben onze eigen rituelen voor dit soort ochtenden. We ontbijten in de sneeuw met overnight oats en koffie, die we mee hebben in onze rugzak. Dan bespreken we de tour die we gaan afleggen, terwijl we genieten van het landschap dat vaag wordt verlicht door de eerste tekenen van de opkomende zon. Onze lawineairbags en lawinepiepers hebben we altijd bij ons. Er blijft toch altijd een risico aan deze sport.
DE ONTDEKKING VAN EEN IJSGROT
We trekken ver van de drukke pistes en volgen een koers die ons steeds dieper de bergen in leidt. Terwijl we afdalen ontdekken we iets onverwachts. Een enorme ijsgrot, verborgen tussen de rotsen. Om bij de grot te komen, moeten we een enorm stuk omhooglopen. Dit gaat erg traag, omdat er op grote hoogte veel minder zuurstof in de lucht zit. Daardoor is omhooglopen een stuk zwaarder. De sneeuw reikt tot ver boven onze knieën en met elke stap raak je verder buiten adem. “Nog nooit zo buiten adem geweest”, aldus Renzo. Maar de klim is het meer dan waard, want de verrassing die je te wachten staat is heel bijzonder. De ijsgrot is opgebouwd uit gelaagde ijsformaties die kunstzinnig aandoen. Een intrigerend spel van licht en schaduw, het lijkt een beetje alsof je je in de ruimte bevindt. De grot is veel groter dan we hadden verwacht en we bewonderen de immense kracht van de natuur. IJsgrotten zijn unieke natuurfenomenen, ze zijn dynamisch en continu in beweging. Max vertelt over de formatie van de grot. Het is uniek om zo’n natuurfenomeen te bezichtigen. Renzo fotografeert de hele tour, we vinden het leuk om samen met verschillende stijlen, licht en composities te experimenteren. Terwijl we terug afdalen, verdwijnen de laatste zonnestralen achter de bergtoppen en komt de maan tevoorschijn. We halen net de laatste skilift terug naar het dorp. Na zo’n intense dag in de bergen is het heerlijk om terug te zijn in het dorp. Wij gaan als altijd langs het lokale bakkertje om een vers stokbrood te halen en genieten van een warme kop koffie. Het dorp is sfeervol verlicht, met houten chalets die zich tegen de berghellingen nestelen. De vermoeidheid die we voelen na zo’n lange dag is intens, maar ook een teken van voldoening.
GRENZEN VERLEGGEN IN LES MENUIRES
Naast de freeride avonturen biedt de regio ook andere avontuurlijke mogelijkheden. In het lagergelegen Les Menuires kun je paraglidend het gebied vanuit de lucht verkennen. Je hebt prachtig uitzicht op de besneeuwde bomen en het biedt de kans om van bovenaf wilde dieren te spotten. Vorig jaar zag ik vanuit de lucht twee vossen met hun jong slapen tussen de bomen.

Elk jaar blijft deze plek mij aantrekken. Vroeger heb ik er leren skiën en elk jaar kwam ik terug met mijn familie. Mijn vader nam me al op jonge leeftijd mee op zijn freeride tours en zo begon mijn liefde voor de bergen en de natuur te ontstaan. Door zijn ogen leerde ik de schoonheid van het buitenleven kennen. De stilte van de bergen, de uitdaging van het terrein en het gevoel van vrijheid in de sneeuw waren voor hem heel belangrijk en hij deelde
dat graag met mij. Gaandeweg ontmoette ik steeds meer Franse locals die het seizoen hier doorbrachten. Daarna ben ik een paar maanden alleen naar Val Thorens gegaan en bij hen verbleven. Deze vrienden werken bij ESF (École du Ski Français) en zijn tevens gidsen in het gebied. Er is een hechte community in het dorp ontstaan van mensen die er het hele seizoen wonen. Iedereen respecteert elkaar enorm en staat open voor elkaar. Het leven is hier heel spontaan, je wordt vaak de dag van tevoren meegevraagd op een tour. Hier houd ik erg van en die spontaniteit mis ik soms in het stadsleven. Het is heel gezellig om samen tochten te maken en zoveel van hen over het gebied te leren. Mijn familie gaat ook elk jaar nog mee op wintersport. Mijn vader blijft mij inspireren, keer op keer beweert hij dat het zijn laatste winterport is. Maar hij blijft terugkomen en de ski’s aantrekken. “Dit keer wordt het echt de laatste keer.” Dat zullen we nog weleens zien.
ONZE VOLGENDE TRIP: EEN HUTTENTOCHT
Volgend jaar staat er weer een nieuw avontuur op de planning: in januari willen we een huttentocht maken in Courchevel. Het idee is om naar een hut te trekken, midden in de natuur, waar we de nacht doorbrengen. Wat deze ervaring zo speciaal maakt, is de mogelijkheid om midden in de natuur te overnachten. Na een dag skitoeren kan je genieten van een heldere sterrenhemel. We maken dan vaak een eenpansgerecht, lekker makkelijk na een intensieve dag en proberen van elkaar
te winnen met kaarten. De volgende ochtend word je wakker met uitzicht op het bevroren winterlandschap. Er is dan niemand om je heen, alleen de sneeuw en de bergen. Het is een soort zachte herinnering aan de kracht van de natuur en het verloop van de seizoenen. Een plek waar avontuur en sereniteit samenkomen.

Mijn ultieme droom is om ooit in Japan te skiën. De Japanse cultuur fascineert me enorm en het skigebied Hakuba is beroemd om de uitzonder- lijke hoeveelheden poedersneeuw die daar jaarlijks vallen. Het lijkt mij bijzonder om het authentieke Nozawa Onsen te bezoeken, een dorp met een rijke geschiedenis en een authentieke Japanse sfeer. Het is hier mogelijk om op heldere dagen de Japanse zee te zien vanaf de top van de berg. Het lijkt mij een bijzondere ervaring om in een omgeving te skiën waar de moderne wintersport hand in hand gaat met traditionele rituelen en eeuwen- oude cultuur. Hoe geweldig is het om aan het einde van de dag te genieten van sushi of ramen en om op te warmen in een van de vele onsen. Ook staat Niseko, een stad in Hokkaido, bekend om de vele poedersneeuw die hier valt, hoog op mijn verlanglijstje. Hier kan je zelfs nacht skiën richting Mount Yotei, een vulkaan op Hokkaido. Ik droom ervan om onder de sterrenhemel door de duisternis af te dalen door de verse poedersneeuw. De vrijheid en schoonheid van de bergen blijven mij inspireren. Het lijkt hier een beetje alsof de tijd stilstaat.

